Murat Özbakır’ın resimlerinin ortaya koyduğu imgesel bağlama eşlik eden kavramsal dizgede, ard-zamanlılık ile eş-zamanlılık kavram çiftinin yanında fotoğraf tekniklerinden olan kadraj bağlamı ile resmin kompoze ediliş süreçlerinin de sorunsallaştırıldığı görülmektedir. Resimlerin kompozisyonları iki farklı şekilde ele alınmıştır; birincisi, geleneksel çerçeve içinde yer alırken, ikincisi: resmin çerçevesi içindeki parça-bütün ilişkisinin sonuçlarının resmin kompozisyonlarını belirleyen bir özellik olarak yer alır. Ayrıca, beklenmedik biçimde çeşitli boyutlar ve melez geometrik yapılardan oluşan kompozisyonlar da işe dahil edilmiştir. Bu farklı boyutların işe dahil olması, resmin mekan ile ilişkisini de sorunsallaştırır.
Resmin içindeki çoklu komposizyonların aynı-andalığı “Resim içinde merkez odakta iken video’da odak her yerdedir” diyen Andre Bazin’in saptamasına benzer özellik olarak ortaya çıkar ve odak sürekli olarak resmin içinde yer değiştirerek video niteliğinde bir dolaşıma uğramaktadır. Bakışın bu dolaşımı, resmi bir görsel bulmacaya çevirir. Resim içindeki fotografik kadrajların sunduğu mekanlar, yatay eksende ve üst-üste katmanlaşan bir yapıda yer alırken izleyicinin bakışı, çerçevenin sunduğu tek bir odakta yer almaz, aksine odaklar mevcuttur ve üstelik bu odaklar tek tek kadrajların gösterdiği bağlamından geçen ‘göçebe’dir. Bakışın kompozisyon içinde kat ettiği yolculuk bir göç niteliğinde dolaşıma sunulmakta, çerçeve ile odaklar arasında gidiş-gelişleri, bir yolculuğun hem orada hem burada oluşun pelikülünde bir sarkaç gibi hareket etmektedir.
