Mahmut Celayir

Memleketim Bingöl’de, yaz aylarımı geçirdiğim bir dağ köyünde, öğleden sonraları doğa içinde uzun yolculuklar yaparım. Benim için her şey bu yolculuklarla başlar. Meraklı ve araştırıcı gözlerle yaptığım bu yolculuklarda; taşları, kuşları, böcek ve kaplumbağaları izlerim. Sulara ve kokulara eşlik ederim. Çobanlarla oturur, toprak kokulu öykülerini dinlerim. Yerin dokusu, bitkilerin form ve renk çeşitliliği, gün ışığının sıcak ve sarmalayıcı aydınlığıyla kendimi kozmik bir hareketin baş döndürücülüğü içinde bulurum. Adeta bir boşluk içinde eridiğimi, toprağa karıştığımı hissederim. Bu yolculuk, zamanla bir iç yolculuğa, bir var olma deneyimine dönüşür. Bir kayıp cennet, bir kimlik arayışıdır. Kolektif bir hafızanın, kendi kişisel tarihimle bütünleşmesidir bir anlamda. Yüzyılların dokusunu taşıyan terk edilmiş eski yollar, geride bırakılan izler, birbiriyle karışan zaman ve mekan olguları… Göçler, sürgünler ve taşlara kazınan anılar. Acılı bir coğrafyanın içinde çıplak yalnızlığımızla doğadaki maceramız ve temel varoluşsal düşünceler.
Günün ilerleyen saatiyle gölgeler büyür, ışığın karanlıkla diyaloğu belirginleşir ve sertleşir. Aydınlık alanlar, yerini bilinmezlik ve tedirginlikle yüklü karanlığa bırakmaya başlayınca yolculuk sona erer. Gizemli ve mistik bir ritüeli bitirmenin mutlu dinginliği içinde eve döndüğümde, kafamda bir görsel izlenimler yoğunluğu bulurum. Bu izlenimleri zamanla, ışıkla yüklü enerji dolu alanlar içinde uçuşan renkler ve formlara dönüştürmeye çalışırım.
Bir toprak ve doğa anlatıcısı olarak; kimlik, bellek arka planlarında, çağdaşlık normları içinde sorgulamaya çalıştığım resimlerim böyle bir serüven sonucu oluşuyor.